| از بلندای آسمان که نگاه کنید آدم‌ها کوچک دیده می‌شوند و حرکاتشان به عروسک‌های کوکی می‌ماند. انگار در میان خیل بدبختی‌ها همچون ماشینی بی‌اختیار اینجا و آنجا می‌روند. چشم‌هایشان را نمی‌بینید؛ و سرانجام تحمل این‌همه غیرممکن می‌شود. کلیت زمین از آن بالا بی‌مقدارتر از نگاه کردن توی جفت چشم‌های یک انسان است. حتی اگر چشم‌های دشمنت باشد. (از متن داستان)
| مکالرز با چنان همدلی و شناختی قلبِ آدمی را زیر ذره‌بین گذاشته است که هیچ نویسندۀ دیگری به گرد پایش نمی‌رسد. (تنسی ویلیامز)